Οικολογία

Το Ίδρυμα Ευγενίδου προσκαλεί το κοινό να παρακολουθήσει τη νέα ταινία θόλου «Κοράλλια και Ύφαλοι», που προβάλλεται στο θόλο του Νέου Ψηφιακού Πλανηταρίου, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Τα Νέα».

Παράλληλα, διοργανώνεται στους χώρους του ιδρύματος ειδική θεματική έκθεση «Κοράλλια και Κοχύλια», σε συνεργασία με το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας.

Η ταινία θόλου «Κοράλλια και Ύφαλοι» φέρει την υπογραφή της Mac Gillivray Freeman Films και παρουσιάζει τους ζώντες οργανισμούς που φιλοξενούνται στα νερά των κοραλλιογενών υφάλων.
Ο υπέροχος κόσμος των κοραλλιογενών υφάλων στο Ίδρυμα Ευγενίδου
Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι είναι γνωστοί για τη σημαντική θαλάσσια βιοποικιλότητα τους.

Στο Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο που παρουσιάζεται στην ταινία, περισσότερα από 400 είδη κοραλλιών, 1500 είδη ψαριών, 4000 είδη μαλακίων, θαλάσσιες χελώνες, δελφίνια κ.ά., βρίσκονται σε μία φυσική, εκπληκτική αλλά ευαίσθητη, βιολογική ισορροπία.

Παράλληλα, το Ίδρυμα Ευγενίδου σε συνεργασία με το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας, διοργανώνουν τη ειδική θεματική έκθεση «Κοράλλια και Κοχύλια», αφιερωμένη στον υποθαλάσσιο πλούτο.

Οι ώρες λειτουργίας της έκθεσης είναι από Δευτέρα έως Κυριακή από τις 9 το πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ.

Συγγενής από το Γιοχάνεσμπουργκ Νέο είδος αυσταλοπίθηκου, νέο κομμάτι στο παζλ της ανθρώπινης εξέλιξης

Reuters

Ο Australopithecus sebida είχε ύψος περίπου 1,30 μέτρα και βάρος γύρω στα 30 κιλά

Ουάσινγκτον

Σκελετοί σχεδόν 2 εκατομμυρίων ετών που βρέθηκαν κοντά στο Γιοχάνσεμπουργκ διαπιστώθηκε ότι ανήκουν σε ένα άγνωστο ως σήμερα είδος αυστραλοπίθηκου που είχε αρχίσει να βαδίζει στα δύο πόδια. Παραμένει πάντως ασαφές αν πρόκειται για πρόγονο του σύγχρονου ανθρώπου, ή απλώς για έναν ακόμα χαμένο ξάδελφο. Οι Νοτιοαφρικανοί ερευνητές που παρουσιάζουν την ανακάλυψη στο περιοδικό Science βάπτισαν το νέο είδος Australopithecus sebida, δηλαδή «νότιος πίθηκος της νερομάνας». Τα απολιθωμένα οστά χρονολογήθηκαν στα 1,78 έως 1,95 εκατομμύρια χρόνια, είναι δηλαδή γύρω στο ένα εκατομμύριο χρόνια νεώτερα από τη «Λούσι», το διάσημο εκπρόσωπο του είδους Australopithecus afarensis. H ανάλυση των ανατομικών χαρακτηριστικών έδειξε ότι το νέο είδος περπατούσε ή ακόμα και έτρεχε στα δύο πόδια, παρουσίαζε όμως και χαρακτηριστικά των πιθήκων, όπως αναλογικά μεγαλύτερους βραχίονες και μικρά αλλά ισχυρά χέρια. Για το λόγο αυτό τα ευρήματα κατατάχθηκαν στο γένος Afarensis των ανθρωπίδων και όχι στο νεώτερο γένος Homo. «Τα απολιθώματα αυτά μας προσφέρουν μια ασυνήθιστη ματιά […] σε μια κρίσιμη περίοδο κατά την οποία οι ανθρωπίδες μετέβησαν οριστικά από τη ζωή στα δέντρα στην εδαφόβια ζωή» σχολίασε ο Δρ Λι Μπέργκερ, επικεφαλής της ομάδας στο Πανεπιστήμιο του Ουιτουότερσραντ στη Νότιο Αφρική. «Ο Australopithecus sebida φαίνεται να παρουσιάζει ένα μωσαϊκό χαρακτηριστικών που δείχνουν ένα ζώο το οποίο αισθανόταν άνετα και στους δύο κόσμους [των δέντρων και του εδάφους]» επισήμανε ο ερευνητής. Οι δύο σκελετοί βρέθηκαν περίπου 45 χλμ από την πρωτεύουσα της Νοτίου Αφρικής και ήταν θαμμένοι μέσα σε μια σπηλιά που γέμισε λάσπη έπειτα από μια προϊστορική πλημμύρα πλημμύρα. Ο ένας από τους αυστραλοπίθηκους ήταν θηλυκός ηλικίας 20 με 30 ετών, ενώ ο δεύτερος ήταν αγόρι 8 ή εννέα ετών. Και οι δύο είχαν ανάστημα 1,27 μέτρα και βάρος γύρω στα 30 κιλά. Προς το παρόν είναι αδύνατο για τους επιστήμονες να εξακριβώσουν αν ο Α.sebida είναι άμεσος πρόγονος του σύγχρονου ανθρώπου, ή αν απλώς ανήκε σε κάποιο συγγενικό αλλά διαφορετικό εξελικτικό παρακλάδι. Μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες, οι παλαιοανθρωπολόγοι έτειναν να πιστέψουν ότι η εξέλιξη του ανθρώπου ακολούθησε μια γραμμική, ομαλή πορεία με τελικό στάδιο την εμφάνιση του Homo sapiens. Νεώτερα στοιχεία δείχνουν όμως ότι το γενεαλογικό δέντρο του ανθρώπου είχε πολλά και ποικίλα παρακλάδια, πολλά από τα οποία παραμένουν άγνωστα ακόμα και σήμερα.